via de Crete naar Siena -Cortan, Sinalunga,Asciano

Hier hebben we naar uitgekeken. Een tocht door de ‘Crete’. We zijn op tijd wakker en ontbijten met croissantjes voor we op weg gaan naar Cortona, één van de oudste plaatsen in Toscane. Vanuit Cortona kun je het Trasimeense meer zien liggen, omdat het plaatsje op één van de hogere heuvels gebouwd is en uitkijkt op de toegang tot het meer. Het is een erg gezellig plaatsje, middeleeuws karakter met smalle straatjes die samen komen op twee pleinen. Hoger op de berg is ook een kerk gebouwd, maar dat is voor ons te ver lopen. We bezoeken het museo dell’Academia Etruska, met de geschiedenis van Cortona en oude Etruskische opgravingen. Op het moment dat wij het museum bezoeken is er ook een collectie uit het Louvre met “Arianne” als boegbeeld (letterlijk). Een Etruskische(?) dame, uit marmer gehouwen. We hebben er stiekem een foto van gemaakt. In het museum moeten we van alles verzinnen om de kids erbij te houden. Trappen klimmen, baby’s op schilderijen, rare vazen en een geheimzinnige houten deur met veel ijzer en sloten waar waarschijnlijk ridders achter zitten helpen om de moed erin te houden. Het museum heeft vooral grafvondsten en laat het leven uit verschillende tijdsperioden in Cortona zien. Er zijn schilderijen en opgravingen uit vroege perioden van Cortona te zien. Na het museum eten we wat broodjes, pancakes en tomaat mozzarella “caprese”. De pannenkoeken met nutella blijven liggen… hoe onvoorspelbaar kunnen kids zijn? We vervolgen onze rondwandeling door de stad en zien nog een expositie met beelden en nageschilderde Van Gogh’s. Ze lijken heel erg veel op de originelen. Vanuit Cortona gaat onze route richting de Crete, ofwel de woestijn van Toscane. Een heuvelachtig landschap dat zich uitstrekt tot Siena en door eeuwenlange akkerbouw en erosie een kaal gebied is geworden, waar vooral tarwe wordt verbouwd. Hier vindt je de mooiste uitzichten van Toscane en we stoppen dan ook heel vaak om foto’s te maken. Het is heuvel op – oh’s en ah’s uitend - en af met verrassende uitzichten na iedere bocht, overheersend zijn de kleuren geel en donkerbruin en alle schakeringen die er tussenin zitten. We rijden over vrij smalle wegen en dalen regelmatig met 20% af, waarbij het opletten is op de haarspeldbochten. Meestal rijden we niet harder van 30-50 km per uur, dus het eind van de middag is al weer daar, wanneer we in de verte de torens van Siena zien opdoemen. We rijden naar de camping die we ook op de heenweg hebben bezocht (de stadscamping). ’s Avonds eten we soep met brood en uiteraard een toetje (deze vakantie was dat vooral yoghurt met brokjes), meer hadden we niet nodig, nadat we een groot deel van een Toscaans taartje (vlaaiachtig) opgepeuzeld hadden.