Zondag 22 juli 2012 – naar Avignon

We zijn vroeg op. Anke heeft niet geweldig geslapen, door de harde wind bleef ze wakker en vreesde dat onze luifel er vandoor zou gaan. Die stond er gelukkig nog toen we naar buiten gingen, maar de wind was er ook nog. Tijdens het ontbijt hadden Fleur en Amber een knopje op de camper ontdekt waarmee ze de wind gingen uitzetten. Dat lukte maar matig.
We vertrekken op tijd, omdat we vroeg bij de Pont d’Arc willen zijn. Voor het daar helemaal vol stroomt met toeristen. Aangezien het maar een km of 4 verderop is lukt dat goed en kunnen we daar nog goed onze camper parkeren. We wandelen naar de Arc en de kinderen moeten 3x kijken voor ze door hebben dat de rivier hier door een rots heen gaat. We zien ook al de eerste kano’s het water in gaan. Als we een paar foto’s hebben gaan we weer verder. We rijden nu echt de canyon in en klimmen flink omhoog. Je hebt hier geweldige mooi uitzichten en kijkt vanaf grote hoogte naar beneden, waar je de rivier ziet stromen en de gele kano’s ziet drijven. Het doet een beetje denken aan de canyons in de VS, waar je soms langs de rand kon rijden en beneden kijkt. Hier is het landschap eromheen niet vlak, maar heuvelachtig. We stoppen nog regelmatig en Anke hangt als een volleerd fotograaf uit het raam om tijdens het rijden mooie plaatjes te schieten. Op zich doen we dat altijd al, maar nu is het wel een extra uitdaging door de vele haarspeldbochten en het continu remmen en weer optrekken. Als we alle “gorges”van de Ardeche gezien hebben, wordt het landschap langzaamaan wat vlakker en zetten we koers richting Avignon. Daar komen we begin van de middag aan. Het is even zoeken naar een camping, maar we vinden een acceptabele op fietsafstand van de stad. Er zitten hier aardig wat hippiefiguren die in uitgewoonde caravans en campers bivakkeren. Zo te zien inmiddels vaste bewoners van de camping. Na de lunch gaan we de harde wind op de fiets trotseren en peddelen we langs de Rhône naar de stadsmuren en het paleis van de Pausen.
Er zou een bootje moeten zijn die ons met de fiets over kan zetten, maar die gaat waarschijnlijk niet door de harde wind. We fietsen wat verder en gaan over de brug heen waar we de wind letterlijk op kop hebben. Robert-Jan raakt nog bijna zijn petje kwijt en we moeten de fietsen stevig vasthouden. Maar de beloning is goed. We rijden de stadspoort binnen en worden direct onthaald door een groep zangers en zangeressen die voor een terras een optreden verzorgen. Amber en Fleur hebben ook wel zin in een feestje en we gaan op zoek naar andere optredens. We zien een Australische two-men band, die aardig klinkt en kopen er een cd. Verder zien we veel levende standbeelden en groepjes uitgedost in de meest bijzondere kledij. Om lange wandelingen te vermijden nemen we een treintje door de stad. Zo ontdekken we het paleis, de stadsmuren en rijden door de steegjes in de oude stad. Vooral de draaimolen is een top bezienswaardigheid volgens Fleur en Amber. De stad hangt helemaal vol met aanplakbiljetten voor 101 shows die hier in de zomer plaats vinden. Door de harde wind wappert en kleppert het alsof het tijd is om met de bezem door de stad te gaan.
Wij gaan op zoek naar ijs en de draaimolen en wandelen via wat steegjes terug naar de fietsen. Op de terugweg zien we blusvliegtuigen rond cirkelen in de buurt van onze camping en door de wind ruiken we de brandlucht en zien wat grauwe wolken over drijven. De bosbrand is 2 tot 3 km verderop aan de andere kant van de Rhone. De vliegtuigen landen hier om water te tanken, je kunt ze vanaf de camping zien landen en opstijgen. Na de verfrissende duik in het zwembad en een onvervalste macaroni luisteren we nog even naar de wind die door de vele bomen op de camping raast. Een paar glaasjes wijn en wat zullen we lekker slapen met het windorkest op de achtergrond.